Dag 4 18 juli officiële opening van medisch hulpcentrum in Nalou

De dag begon heel vroeg voor ons, om half 6 al opstaan. Voor het eerst namen we ontbijt samen met Aly op het terras. Daarna sprongen we niet in ons gewoonlijk busje, maar namen we plaats in de jeep wegens hobbelige weg. De rit verliep dit keer probleemloos, maar het leek wel een eeuwigheid te duren vooraleer we konden stoppen.

In het dorpje juist voor Nalou stapten we eerst even uit om wat foto’s te maken. Daar spraken ze ons al aan over de opening van het medisch hulpcentrum. Ze wisten dat we kwamen. Aly stopte zijn hele koffer vol kindjes die graag mee wilden komen kijken naar de opening en die ook naar school gingen in Nalou. Waar Aly op dat moment zat weten we eigenlijk nog steeds niet. Op zen MJ’s vertrok jeep 2 (MJ, Caroline, Ingrid, Aly et le medecin) al zonder onze jeep. We reden verkeerd, maar Lamine vroeg de weg omdat hij het gevoel had dat we niet juist zaten.

Bij het naderen van het dorp stond iedereen ons al op te wachten. Het was onvoorstelbaar dat de mensen en kinderen ons van zo ver stonden op te wachten. De mensen van het dorp waren zeer blij met de school die werd opgebouwd met behulp van Marie-Jeanne, Aly en Planet Equitable 2 jaar geleden. Het volgende project van Aly, de bouw van een medisch centrum met een dokter die half-time daar komt werken, zorgde voor veel dankbaarheid en vreugde bij de plaatselijke bevolking. Ook onze komst wekte veel nieuwsgierigheid op, de dorpsbewoners hadden intensief gewerkt aan het centrum zodat het gebouw volledig recht stond tegen onze komst.

Het enthousiasme van de bevolking verbaasde ons. Eerst sprongen er wat oudere mannen met iets meer gezag op de jeep maar al snel volgden de kinderen die er ook weer snel afgejaagd werden. Toen we uitstapten grepen allemaal kinderen naar onze handen en armen. Iedereen wou ‘bonjour, ça va’ tegen ons zeggen. En voor een keer waren het niet wij die foto’s trokken van de plaatselijke bevolking, maar zij van ons. Overal was een samenspel van muziek, dans en vreugde. De mannen hadden allerlei maskers, schilden en sommigen zelfs geweren met losse flodders op voor het feest.

Na een warme wandeling tussen de plaatselijke bevolking naar het dorp, werden we voorgesteld aan de dorpshoofden. Daarna volgde een rondleiding in het medisch centrum. Het centrum heeft 4 kamers, waarvan een de apotheek gaat vormen. De arts was heel blij met de bouw, de medicijnen die al door Aly waren aangekocht en de 2 onderzoekstafels waarvoor wij geld hebben ingezameld.

We aten samen met de plaatselijke bevolking. Enkele waagden zich zelfs schaap. De bacterie-foben onder ons pasten hier echter voor.

Ten slotte ontving Aly nog een cadeau van de mensen van Nalou, een geitje.

Aangezien de mensen in jeep 2 niet opgezet waren met een geit als medepassagier, schonk hij de geit aan de kinderen van het dorp.

Bij het terugwandelen naar de jeeps, kregen we nog een korte introductie in het schooltje. We kregen de klasjes te zien, en in een van de klasjes zaten allemaal kinderen die het nationaal Malinees volkslied voor ons zongen. Aangezien geen van ons het Belgisch volkslied volledig kende, zongen we dan maar de Limburgse gilde.

De terugweg verliep vlot en leek minder lang te duren. We werden echter opeens opgeschrikt toen onze chauffeur plots moiest uitwijken voor een groepje koeien. Gelukkig geraakten we heel thuis, en kropen we ons bed in na deze vermoeiende dag.